债任

Tufan, üç işçili küçük bir matbaa işletmesinde çalışmaktadır. İstanbul’un yoksul denebilecek semtlerinden birinde, karısı Mukaddes ve kızı Simge ile yaşamaktadır. Bir gece yan dairede yalnız yaşayan komşuları Huriye aniden fenalaşır. Tufan Huriye’yi sırtladığı gibi hastaneye götürür. Doktor, Huriye’nin akciğerlerinin su topladığını, bir süreliğine bakılması gerektiğini söyler. Tufan, Huriye’nin tek yakını ve bir müzik grubunda bas gitarist olan kızı Dilek’i arar ama ulaşamaz. Dilek değil annesinin bakımını üstlenmek, yanında bir saat bile kalamayacak haldedir. Bu yüzden Tufan’a Huriye’yi bakımevine taşımaktan başka çaresi olmadığını söyler. Hakim kültürün gelenek, görenek ve değerlerine derinden bağlı Tufan’ın içi, kendi deyişiyle, Huriye’yi “ortada bırakmaya” elvermez ve iyileşene kadar ona evinde bakmaya karar verir. Bu durum Mukaddes için ise büyük bir hayal kırıklığıdır. Bir takım sorunların üst üste gelmesi, bazı korku ve kaygıların Tufan’ı esir almasıyla Tufan’ın toplumsal normların kapsamından çıkamayan, otomatikleşmiş reflekslerden ibaret iyilik ve fedakârlık hali önemli sınavlardan geçer.